Istnieje opinia, że polityka nie jest wporzo, bo uczy ludzi agresji. Politycy się obrzucają, a nie powinni. Mają być wzorem, jak Kazimierz Wielki albo Ghandi, a są antywzorem. I takie tam.
Antytezą zdziczałego świata polityki ma być świat natury. Politycy – dwulicowi, chciwi, okrutni. Zwierzęta – szczere, bezinteresowne, z gruntu uczciwe. Im knieja odleglejsza, ludzką stopą mniej skalana, tym lepsze.
Ja przyznam, mam wątpliwości. Takie wizje mnie nie przekonują, ba, one są w krzyczącej sprzeczności z tym co można w naturze zobaczyć, jeśli chcieć się przyjrzeć.
Jeszcze mniej przekonują mnie typy lansujący takie kocopały. Szczerze, to odgaduję w nich frustratów, którzy pogubili się w relacjach z ludźmi i spędzają życie na forach ekologicznych miotając obelgi na homo sapiens i idealizując inne wielokomórkowce.
Uczestniczę w dwóch grupach fotografów ptaków i to normalnie nie do wytrzymania, jakie co i rusz krucjaty się tam toczą, jakie ogniu krocz za mną o każdego kota w ogródku i rozdeptane jajo. Ja wiem, że młodzi muszą się wyszumieć i lepiej tak, niż wdychać butapren, ale są granice.
Ostatnio na grupie wylądował filmik, na którym bociek namierza zajączka, łapie za uszy podrzuca i połyka w całości, jak nie przymierzając Platforma Nowoczesną. I królik i Platforma i Petru i nawet bociek wypadają blado wobec furii, słownej przemocy i symbolicznych gwałtów, jakie rozpętały się w komentarzach.
Tak że nie, oglądając tytaniczne zmagania kandydatów nie ma co oburzać się na ich rzekomą drapieżność, gorszyć podniesionym głosem i konfrontacyjnym tonem. Nawet tacy są lepsi niż wielu rodaków, nawet tych ekologicznych, elokwentnych i zinternetyzowanych.
__________
Poniżej dzierzby. Zawodowo zajmują się łapaniem nie-dzierzb i naDZIEwaniem ich na kolce, stąd nazwa. Proceder nieestetyczny i moralnie naganny, co najmniej.

Segregowałem, zanim stało się to modne, a odkąd piję kranówę zaś słoiki po obiadach odwożę mamie, osiągnąłem stan bezodpadkowej nirwany. Niemal. Aż mi głupio, jak pomyślę, co o mnie z kolei myśli ekipa wywożąca… O jaką nędzę, albo jakie chore skąpstwo mnie podejrzewają. „Smatri Sasza, mużyk apiać niczewo nie wykidał”
Z drugiej strony mieszkam na końcu wsi i śmieciarka odwiedza mnie jako ostatniego. Cokolwiek zostanie im worków do recyklingu – zostawiają mnie. Bywa, że całą nierozpieczętowaną rolkę. Makulatury np. nie generuję w ogóle, worki dostaję zawsze. W rezultacie największym dostawcą plastiku do recyklingu jest u mnie firma dostarczająca worki na śmieci. Piszę jak jest, śmiertelnie serio.
Na pierwszy rzut oka wygląda to jak zmartwienia przysłowiowego pedała w rurkach, takiego Szweda co łapie depresję na tle latania samolotem, ale nie.
Ja się po prostu boję, że jeśli przeliczą mi zostawione worki na wirtualnie wywiezione śmieci i przedstawią kiedyś rachunek, to zbankrutuję. Dlatego skrupulatnie składam je na różnokolorowy stos w garażu. Dowód w sprawie.

Podobno debatę oglądało osiem milionów rozemocjonowanych rodaków, którzy nie połapali się, że w tym samym czasie tvp sport pokazywała finał pucharu Włoch, z – potencjalnie – Szczęsnym broniącym bramki Juventusu przed Milikiem i Zielińskim.
Milik, specjalizujący się w efektownych pudłach, tym razem widowiskowo nie trafiał dla Napoli. Razem z Zielińskim jednak wytachali z boiska Puchar Włoch, efektowne naczynie, nie powiem. Oprawa meczu miała aspekt komiczny, hymn Włoch odśpiewał – nie zgadniecie – czarny Amerykanin, grubszy nawet od swojego złotego łańcucha. Śpiewał cienko, zapomniał tekstu (!), ale nie było komu rzucić w niego pomidorem, bo covid, trybuny wypełnione jakimś elektronicznym efektem tylko.
Zaangażowanie piosenkarza o hiphopowej urodzie to już lekkie przegięcie, wykonawca hymnu powinien wyglądać na typowego Włocha, takiego jak Milik albo Zieliński.
Szczęsny miał – nomen omen – szczęście w nieszczęściu, bo go nie wystawili i dzięki temu nie przegrał pucharu Włoch. Przegrał go dla Juventusu bramkarz – nomen omen – Buffon. Tak przegrać to jak wygrać, dlatego dopisałem Szczęsnego do wygranych.

30 kilometrów rowerem i tylko marna kląskawka, zaledwie samica i do tego chuda:

Nie jestem wielkim fanem prywatności w sieci czy gdzie indziej. Brzmi to dziwnie z klawiatury gościa od 20 lat skrytego za przydomkiem leniuch102, ale o tym przy innej okazji.
Chodzi mi o to, że brak prywatności w jej dzisiejszym rozumieniu jest podstawą zaufania i wspólnoty. Kiedyś panna na zabawie w trzy sekundy dowiadywała się, że świeżo zapoznany Mietek jest z Błoniarzów i to wystarczyło. Wszyscy z grubsza wiedzieli, że Błoniarze są z Rudy, mają osiem hektarów pod lasem, trochę piją, ale nie biją i kończą się koło 60tki na nerki.
Dzisiaj zebranie takiej wiedzy o kimkolwiek grozi rozstrzelaniem przez pluton RODO i dlatego zamiast pozostać rodziną rodzin stajemy się stadem do zaczipowania przez Gatesa. Żartowałem.
Zrzeczenie się części „prywatności” niesie ze sobą też inne pożytki.
Było takie powiedzenie, że połowa kasy na reklamy jest wywalana w błoto, problem w tym, że nie wiadomo, która. Marnotrawstwo środków na reklamy było też jednym z argumentów przeciw kapitalizmowi za czasów, kiedy w Polsce nie trzeba było nic reklamować, bo na półkach stał tylko ocet.
Dlatego jeśli wgląd w to kim jestem i co robię pomoże Korporacjom w uchronieniu mnie przed reklamami podpasek – jestem za.
Azaliż aliści… Ostatnio zaczął odwiedzać mnie kot sąsiadów. Kot na ziemiach odzyskanych – łakoma rzecz, patrz „Sami Swoi”. Poszedłem obłaskawić go kawałkiem myśliwskiej. Skubany powąchał i sobie poszedł, myśliwskiej nie ruszając. Lekko oburzony wróciłem na fotel, otworzyłem fejsa i pierwszą rzeczą, którą ujrzałem…. TADAM!… była reklama karmy dla kotów.
Ojapierokur.
Dreszcz podniósł mi włosy na d… Jak to, skąd to? Nie wiem, a bardzo bym chciał. Czyżbym bezwiednie wydał z siebie kici-kici, a fejs, mający dostęp do mojego mikrofonu wyłapał i nadał do centrali, która zwrotnie wysłała reklamę z karmą? Ale ja nie mówię do kotów kici-kici. W ogóle nic ostatnio nie mówię, do nikogo. To może diaboliczna sztuczna inteligencja rozpoznawszy moje nieuświadomione kaprysy wyliczyła, że tego i tego, o tej i o tej pomyślę cieplej o kotach w ogóle?
Jeżeli tak, to droga Inteligencjo – niniejszym oświadczam, że nie zamierzam sobie kupić, ukraść, załatwić żadnego kota. Ani żadnego zwierzęcia, któremu musiałbym cokolwiek kupować. Następny zestaw reklam poproszę.

Poniżej myszołów. Zasilany myszami, obchodzi się bez karmy.

Gwiezdne wojny przyzwyczaiły nas, że najpierw jest wstrząs całego statku, a potem właz robi pssssst i do środka wpadają szturmowcy imperium.
Tak się sprawy mają w galaktyce far far away, bo w naszej dokowanie do stacji kosmicznej to proces długi i nudny, który z dzieckiem oglądaliśmy w niedzielę na NASA TV zasypiając i ocykając się parę razy.
W końcu dwóch dżentelmenów w czarnych skarpetkach dołączyło do trzech w białych… lub białawych. Charakterystyczne, że chwilę przed przepłynięciem przez właz zeżarli masę zabranych smakołyków, prawdopodobnie, żeby im Ruscy nie wyjedli.
Światowe media tym razem oszczędziły nam komentarzy, że impreza odbyła się w gronie białych mężczyzn po czterdziestce, a więc miała charakter patriarchalno-faszystowski.
Widać zdawały sobie sprawę, że czarni Amerykanie przed czterdziestką byli zajęci w tym czasie zupełnie czym innym.
Nie oceniam, nie jestem uprzedzony. Poniżej dzięcioł czarny, nie znaczy gorszy

Cóż robi kibic, kiedy chce zobaczyć najlepszych polskich piłkarzy? Abonuje Bundesligę. I inne ligi, poza Ekstraklasą. I tak w zeszłym tygodniu obejrzałem na żywo Lewandowskiego strzelającego gola Gikewiczowi przy całkowitej obojętności licznie zgromadzonych pustych krzeseł w liczbie kilkudziesięciu tysięcy. Prawdę powiedziawszy sport na żywo to jedyny powód comiesięcznych przelewów na kablówkę i powiedzieć, że byłem rozczarowany widowiskiem, to nic nie powiedzieć. Nasze wuefy w podstawówce były bardziej ekscytujące i do tego gratis. I wyglądały lepiej, bo zieleń wokół boiska i okazjonalne kibicki prezentowały się fajniej od nieskończonych rzędów siedzeń w smutnych kolorach.
Rozmawiamy o przemyśle rozrywkowym skali planetarnej, na którym robią kokosy wszyscy od gwiazd o pornograficznie nieprzyzwoicie wysokich kontraktach, przez kluby o budżecie co mniejszych państw, po pokazujące to wszystko telewizje. I żaden z tych gamoni nie wpadł na pomysł, żeby podłożyć jakiś dźwięk, np z transmisji na komunikatorze, albo z zeszłego roku, albo żeby podgenerować komputerowo jakąś widownię, słowem zastosować triki z gier komputerowych z ubiegłego stulecia.
Wyobraźnia tych tłuków sięgnęła ledwo obsadzenia paru krzesełek lalkami z pornoszopu. Dawno temu w dobrym tonie była pogarda wobec tak plebejskiej rozrywki jak piłka, wydziwianie nad domniemaną głupotą piłkarzy i ich niezasłużoną popularnością.Teraz sobie myślę, że niechętni piłce mogli mieć rację. Czołowi działacze, komentatorzy, trenerzy itd. na ogół sami latami „latali za kawałkiem skóry” i może rzeczywiście nie staje im wyobraźni i inteligencji, by ratować kurę znoszącą im złote jaja w każdy sezon i więcej co sezon. Co P. Bóg dla nich miał to przelał w nogi, a w pustych łbach huczy głuche echo podobne temu na pustych trybunach.
Na nieszczęście dla mojej kablówki właśnie skończyła mi się umowa i nie zamierzam jej przedłużać. Swoje już zobaczyłem.

Istnieje taka całkiem niepraktyczna, żeby nie napisać : bezużyteczna, teoria, która opanowała mózgi Anglosasów i przesącza się wraz z popkulturą do umysłów widzów hollyłód i seriali. Mam na myśli teorię ewolucji, która zajmuje się zjawiskami nieskończenie ślamazarnymi, dla których historia ludzkości jest mrugnięciem ledwie, a życie Kowalskiego to już w ogóle.
Wszelako ludzie oglądający świat przez ewolucyjne okulary widzą wszędzie walkę o przetrwanie i wielbią osobniki alfa. Wszędzie dopatrują się mechanizmów doboru naturalnego i często chętnie sami by je wyręczyli własnoręcznie eliminując tych, którzy w ich mniemaniu na to zasługują nieprzystosowaniem, roszczeniowością czy tez oburzająco kiepskim zdrowiem. Ci ostatni drenując ZUS podnoszą im składki, które – co oczywiste – są czystym złodziejstwem.
Azaliż aliści, kiedy włączają kanał przyrodniczy, idą z dziećmi do zoo albo lajkują foty na na insta preferencje zmieniają im się o 180 stopni. Wtedy ich faworytami stają się rekordowi nieudacznicy ewolucyjni, ostatnie osobniki kompletnie nieprzystosowanych gatunków. Ostatni lampart śnieży? Lajk! Para białych nosorożców i więcej nie będzie? Popatrzmy. Itd itp. Gdyby ten lampart mógł się wypowiedzieć do kamery zapewne zjechałby swojego dalekiego przodka, który zamiast zostać kotem domowym wybrał życie na krawędzi w Himalajach. Nosorożce, jak bardzo nie płakalibyśmy nad ich losem, nie tylko z wyglądu są żywą skamieliną. Za sprawą kiepskiego wzroku i małego mózgu ich jedyną formą relacji z nie-nosorożcami jest walnąć je rogiem. W rezultacie serii złych wyborów kumulujących się przez pokolenia są, gdzie są.
Tak że tak. Z drugiej strony niewielu ceni zwierzęta, które odniosły horrendalny sukces ewolucyjny, a na pewno prokreacyjny, jak owca czy wróbel.
Nie ma sprawiedliwości.

O WRÓBELKU

Wróbelek jest mała ptaszyna,

wróbelek istota niewielka,
on brzydką stonogę pochłania,
Lecz nikt nie popiera wróbelka

Więc wołam: Czyż nikt nie pamięta,
że wróbelek jest druh nasz szczery?!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
kochajcie wróbelka, dziewczęta,
kochajcie do jasnej cholery!
KI Gałczyński 1947

I nadszedł moment, kiedy kazali mi się wziąć do roboty. Kierownictwo w swej nieskońcoznej mądrości przekazało projekt angażujący do tej pory kilkunastu implementerów, skedulerów, menedżerów itp. itd. jednemu Hindusowi i mnie, z zastrzeżeniem, że mamy przyśpieszyć, bo poprzednia ekipa się guzdrała.
A zatem krótki komentarz do wydarzeń za oknem. Media przekazały, że Trump powiedział, żeby wstrzykiwać sobie środki odkażające, aby się pozbyć koronowirusa. Przekazały i wybuchnęły szyderczym rechotem nad nieopisanym ciemniactwem POTUS-a.
(POTUS = President of the united states. Memohejterzy, podpowiedź: Obama i Tusk, względnie Trump i Duda z podpisem: POTUS & kutas)
Tymczasem bywalcy podhalańskich knajp doskonale kojarzą tubylców zamawiających setkę spirytusu, czyli jadowitego dezynfektanta, i wstrzykujących go sobie ku przerażeniu turystek.
Zwyczaj ten jest pokłosiem góralskich ślubowań trzeźwości. Górale ślubują nie pić alkoholu, zasadniczo. W przypadku niektórych kluczowe staje się słowo „pić”, zwłaszcza kiedy bez alkoholu już nie idzie. A zatem wstrzykują zachowując ślub co do litery. Teraz najlepsze:

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Zakopanem informuje, że do dnia 14 maja 2020 roku, stan na godzinę 13:00 wśród mieszkańców powiatu tatrzańskiego:
Aktualnie 0 osób zakażonych Covid-19
Osoby w izolacji domowej mające wynik dodatni na SARS-CoV-2: 0

https://www.powiat.tatry.pl/index.php/wydzial-ochrony-zdrowia-i-polityki-spolecznej/koronawirus-informacje-instrukcje

Nagrodę Nobla poproszę na leniuch102@gmail.com, połowę (tę większą) przekażę oo. jezuitom z Zakopanego.

_______________

________________

https://www.powiat.tatry.pl/index.php/wydzial-ochrony-zdrowia-i-polityki-spolecznej/koronawirus-informacje-instrukcje

https://www.poland.us/strona,25,5612,0,goralskie-sluby-trzezwosci-na-gorce.html

Poloniści twierdzą, że właściwą nazwą gnębiącej nas plagi jest „koronAwirus”, a nie „korOnowirus”. Drodzy poloniści, a gdyby ten wirus nosił czapkę zamiast korony, to byłyby czapkOwirusem, czy czapkAwirusem, hę?
Niniejszym odrzucam formę z A i jaką jedyną poprawną stosuję: koronowirus. Polszczyzna to ja.
Z innej beczki. Niepostrzeżenie stałem się człowiekiem wiekowym. Niepostrzeżenie, bo osoby zdrowe na wzroku, ciele i umyśle potrafią pomylić mnie z moim nastoletnim dzieckiem. Tymczasem sam ten blog jest od niego starszy, a zatem i ja przynajmniej o pięć lat, bo wtedy mniej więcej poznaje się literki.
Kiedy tak patrzę w bezdenną studnię lat minionych widzę jasno, jak wszyscy starcy, susze dużo bardziej suche, zarazy dużo śmiertelniejsze, a przede wszystkim anomalie pogodowe ściskające mrozem tyłki na długie miesiące, podczas których spałem w kalesonach oparty o ledwie zipiący kaloryfer, a i tak było mi zimno.
I pośród wszystkich tych klęsk mówiło się różne rzeczy, ale nigdy, że te mrozy będą już tak nas mrozić aż zamrożą na zawsze, albo że wirus wybije co nas do nogi i świat nigdy już nie będzie taki jak przedtem.
Smog był taki, że śnieg po dniu leżenia pokrywał się sadzą, emisja ce-o-dwa dwa razy większa niż dziś, zwierzyna cichutko wymierała, wielkopolanie konsumowali ostatniego dropia, ale nie było żadnej Grety żeby nas za to zrugać, ani grinpisu, żeby przykuć się do bobrów.
I w sumie nie wiem, czy się cieszyć, czy martwić, że dziś reaguje się zupełnie inaczej, w ekspresowym tempie robiąc z igły w chwilę widły, a z wideł wieżę ajfla. Bo w sumie fajnie, że również obecne nastolatki zyskały jednoczące doświadczenie pokoleniowe rozmiarów wojny światowej, oczywiście w dzisiejszej medialnej skali, bez konieczności strzelania do siebie, ani rzucania kamieniem w zomo, ani nawet przeparkowania samochodu z powodu powodzi tysiąclecia.
Obyśmy tylko takie klęski mieli.

Nie ma to jak praca w międzynarodowej korporacji, gdzie zamiast kłócić się o Kaczyńskiego zespoły rozwiązują realne problemy.
Mój polsko-amerykańsko-hinduski zespół rozpykał właśnie koronawirusa. W sensie RCA -Root Cause Analysis. Bierzesz coronavirus, zapisujesz od tyłu – wyjaśnił Joe – i co widzisz Ravi? Surivanoroc? No tak, a jak zapiszesz „surivan or oc”, rings a bell now? Ty w ogóle znasz hindi?
Wrzućcie „surivan or oc” do translatora! Co wyjdzie po angielsku?
Aha! „sunrise and eye”. A teraz wrzućcie „sunrise and eye symbol” do googla.
I co widzicie? Tak jest, oko Ra, spoglądające znad piramidy ze studolarówki!

Masoni, masoni i iluminaci, if you ask me.
I wiecie co – już nas nawet nie muszą czipować – sami się zaczipujemy aplikacją na – wink wink – koronowirusa. Bo macie już taką aplikację w Polsce, correct?
No właaaaśnie. Są już na całym świecie. Jak iluminaci.