Dzieńdoberczyk

Trudno dziś o nowe słowo, ale google.com/search?q=Dzie%C5%84doberczyk właśnie takim jest. Enjoy. Końcówka -czyk to zdrobnienie pochodzenia rosyjskiego, widomy znak, że Natasza wciąż grasuje po chacie na bagnach. Co do samej chaty, no cóż mieszne uczucia, głównie z powodu rekordowej wyceny, jaką osiągnęła przy podziale majątku. Z jednej strony duma, że obiekt wzniesiony pod moim rukawodstwem przez grupę półdzikich Ukraińców został wysoko oceniony, z drugiej konieczność uiszczenia za „moją” połówkę chaty dwukrotności sumy, jaką pochłonęła cała budowa. Wiem, skomplikowane.

W efekcie powyższych zobowiązań zapanowała taka bieda, że jak idę nad staw, to kaczki rzucają mi chleb. Nie stać mnie nawet na prąd do wpisów, stąd rzadsze. Są i plusy, zacząłem zwracać uwagę na drobiazgi. Dzisiaj np. kupiłem „dwa kilo” pomarańczy w promocji. Ile waży „dwa kilo” w promocji? 1870 g. Skąd wiem? Bo anioł stróż pomógł wybrać mi siatkę, która ważyła prawdziwe dwa kilo. Położona na wadze uruchomiła alarm. „Wymagana interwencja sklepu, waga oczekiwana 1,87, zważona 2kg”. Dobrze, że mnie nie skuli.

Tak więc kradzieże sklepowe. Innym patentem na przetrwanie zimy jest próba ogrzania chaty litrem benzyny. Benzynę tę wlewam do piły (chińska, kupiona na nieoprocentowane raty, zalegam), którą tnę przytachane konary ze schnących wraz z bagnami dębów.
Jeśli dowiecie się, że za meter opałowej dębiny potrafią krzyknąć pięć stówek, ujrzycie w moich działaniach racjonalne jądro.

Zresztą, idą w Święta, a z nimi nieuchronne ocieplenie. Ile by zmiany klimatyczne nie nasypały śniegu i nie wymroziły wirusów, to na Święta obowiązkowo musi być plucha i błoto, w które kurier upuści wam świąteczną paczkę z korporacji.